Bram & Steffi “Of hij de mooie zwarte haartjes van zijn baby wilde bewonderen? “Nee, dank je. Ik ga bijna flauw vallen”.

Bram & Steffi

18 juni 2022

Locatie: La Garde Chasse – Jupille (Belgische Ardennen)

Weddingplanner & Styling: Nele D’hoe (Pop the Question)

Fotografie: Anneleen Jegers Photography

Trouwceremonie: Mint & Memories

Terwijl papa rustig zijn tijd nam om een krant te kopen in het ziekenhuiswinkeltje, kondigde er zich op een mooie dag, Steffi aan. L., de mama kon er niet mee lachen, omdat papa al vrij laat in het ziekenhuis aan kwam. Er bestond toen nog geen GSM, ziet u.

Het was dan ook opa J. die mama naar het ziekenhuis bracht om daar aan de monitor te moeten. De arme man maakte zich grote zorgen dat L. zou bevallen in zijn wagen. Dat het niet de beste dag van zijn zoon zou zijn, foeterde hij.

Maar toen papa toch aankwam, zei de dokter dat het nog wel even zou duren. Een krant zou de wachttijd verzachten, dus wandelde hij rustig naar beneden. Helaas kreeg mama opeens weeën, zo snel dat zelfs de verpleegster dacht dat ze een grapje maakte.

Papa zag de gynaecoloog voorbij snellen. Lijkbleek kwam hij de verloskamer binnen. Of hij de mooie zwarte haartjes van zijn baby wilde bewonderen, die net te zien waren? “Nee, dank je. Ik ga bijna flauw vallen”.

Over Bram wordt verteld dat hij met zijn mountain bike de gekste toeren uithaalde en de avond voor een stembusslag in de shotjes vliegen, is blijkbaar ook geen goed idee – de vader van Bram moest redder in nood spelen, want H. en Bram raakten niet thuis. Van B. hoor ik dat de favoriete uitspraak vroeger van Bram de volgende was – “België is een bananenrepubliek”.

Na Steffi kwam ook S. het gezin vervolledigen. Met haar maakte Steffi af en toe ruzie, maar ondertussen zijn het vier handen op één buik. De twee zusjes kunnen elkaar niet meer missen. Steffi is een begenadigd muzikante – ze  speelde vroeger met verve de hobo en twee jaar geleden pikte ze de piano op. Sociaal geëngageerd als ze is, ging ze haar jeugd naar Peru om er concerten te spelen in weeshuizen.

(Ouders bruidegom) hoorden voor het eerst van Steffi, toen Bram geheel onverwacht besloot het behang van zijn slaapkamer aan te pakken, want zeggen (ouders bruidegom), indruk maken op een dame doe je niet met behang vol moto’s.

Die speciale, zoals hij later tegen zijn ouders zou vertellen – want Steffi had een rode én opgeschoren coupe – leerde Bram kennen op de Gentse Feesten in de zomer van 2011.

Steffi had zich bij het vriendengroepje van Bram aangesloten en vond Bram meteen een knappe gast. Een fijne avond volgde met heel veel leuke gesprekken, tot Steffi de eerste trein terug naar Antwerpen zou nemen. Samen met H., de vriend van Bram en vandaag getuige voor dit huwelijk, zou Bram Steffi gezelschap houden tot die trein zou verschijnen. Zoals het de Belgische spoorwegen betaamt, verscheen die niet en bood Bram Steffi aan om haar naar huis te brengen. Los van elkaar zeggen zowel Steffi als Bram dat het een beetje jammer was dat H. er op stond om mee te rijden, want beiden wilden graag nog wat onder hun getweetjes doorkeuvelen. Sorry H..  De dag erna bleek Bram Steffi te hebben toegevoegd op facebook. De twee begonnen te chatten en op 4 november 2011 was er de eerste kus.

Reizen is de lijm tussen hen beiden. Ze zijn ondertussen 10 jaar samen en verkenden samen al bijna de hele wereld. Maar het is ook fijn om samen thuis te zijn. Bram en Steffi verkeren graag in elkaars gezelschap om elkaar af te drogen tijdens gezelschapsspelen met stichtende namen zoals Exploding Kittens. Series binge watchen doen ze ook – de bruidegom kiest voor spannende series, de bruid eerder voor romantiek of comedy. Hun hond Koda is hun oogappel.

Hij vroeg haar ten huwelijk op  10 juni 2019 in Schotland en wel boven op de berg Old man of Storr op het eiland Skye. Bij een adembenemend uitzicht en met klamme handen, ging Bram op een knie, deed het doosje met de ring open en vroeg heel droog aan Steffi of ze de ring wilde. Niet of ze met hem wilde trouwen, want die zinnen kreeg ie niet uit zijn keel, wegens te zenuwachtig.

Steffi vertelt hoe ze gegroeid zijn in hun manier van communiceren. Voor mij was Bram mijn allereerste grote liefde en eerlijk gezegd ging het er vroeger kinderachtig aan toe. Er is bijvoorbeeld het verhaal dat Bram op een keertje veel later terug thuis was dan ie me had verteld en ik als reactie zijn hele kamer verbouwde. Als we ruzie hadden, gingen we elkaar bijvoorbeeld ook steevast negeren.

Ondertussen weten we wel beter en kunnen we alles aan elkaar vertellen.  We kunnen namelijk heel goed met  elkaar praten en open een eerlijk zijn over wat er zich tussen ons afspeelt. Mijn favoriete avonden, zegt Steffi, zijn wel de avonden dat we gewoon lekker tegen elkaar doorbomen, over vroeger, over nu en over later. De gesprekken vallen nooit stil, ook niet na 10 jaar samen zijn.

Steffi wilde altijd al wel trouwen, maar hoe haar trouwdag er uit zou moeten zien, was vroeger zeker niet iets van haar zorgen. Pas toen Bram in haar leven kwam, begreep ze wat het is om iemand zo graag te zien dat je je leven graag met hem en met hem alleen wil delen. Toen begonnen haar ideeën voor deze dag vorm te krijgen. Dit huwelijk, zegt ze is dan ook de kers op een relatie, die sowieso al perfect is.

Steffi zegt dat Bram er altijd is voor haar. Hij is haar beste vriend, zegt ze. Hij houdt onvoorwaardelijk van me en steunt me in alles. Bram is dan ook erg zelfverzekerd. Hij wist heel snel wat ie precies wilde in het leven en ging hier voluit voor. Dat herken ik ook nu nog – hij ging 100 procent voor mij toen ie interesse in me kreeg en ook nu nog steeds is het prettig te weten dat er iemand is die me voor de volle 100 procent graag ziet. Toch zijn we beiden erg verschillend. Waar hij rationeel is, ben ik eerder emotioneel, net zoals dat vast ook bij andere koppels is. Maar ook in  deze verschillen hebben we elkaar gevonden: we versterken elkaar en leren van de andere.

Ook Bram beaamt dat hun emotionele taal soms mijlenver uit elkaar ligt, maar dat dat geen probleem vormt, communicatie en openheid voeren wij hoog in vaandel, zegt hij. Steffi en ik zijn een complementair koppel waarin zij zorgt dat ik de beste versie van mezelf ben. Alleen voor auto’s en moto’s krijg ik haar niet enthousiast helaas.

Bram wil vandaag ja zeggen tegen Steffi omdat het voor hem een belangrijke volgende stap is. Na 10 jaar samen zijn, weten we wat we aan elkaar hebben, zegt hij. Ik ken haar kleine en grote kantjes en vice versa. Ik wil dat Steffi weet dat ik voor haar kies en voor een levenslang verbond met haar.

Steffi wilde toen ze kleuter was,  alleen maar met haar papa trouwen, dat wil al heel wat zeggen over de band die Steffi heeft met haar papa. Gelukkig zegt ze is het karakter van Bram exact een kopie van het karakter van haar vader. Het stond overigens nog meer in de sterren geschreven dat Steffi zou trouwen met Bram. In haar tienerjaren liet ze op een onbezonnen moment de letter B op haar pols tatoueren, als hommage aan de frontzanger van de toenmalige boysband Tokio Hotel. Haar mama kon er niet mee lachen, maar de papa had de oplossing – dat ze dan maar een vrijer moest zoeken wiens voornaam begint met een B. En voilà, het universum heeft geantwoord.