[Database] #1. Liefdevolle teksten voor tijdens de trouwceremonie

Wil je zelf de teksten voor je trouwceremonie schrijven? Dat kan. Mint & Memories zet de schouders onder een database van liefdevolle teksten, die je kan gebruiken om je trouwceremonie mee op te luisteren. Voel je vrij om te struinen!

PS: Elke trouwceremonie door Mint & Memories geschreven is volledig uniek; in principe maken wij zélf geen gebruik van deze database.

Je zoenen zijn zoeter – Judith Herzberg

Je zoenen zijn zoeter dan
zoeter dan honing en ik vind je
mooier en liever, liever
en aardiger nog dan de koning.
We gaan samen liggen
een eind hier vandaan
we maken van takken
van takken en blaadjes
een vloer en een dak,
dat was onze woning,
of ik was het tuintje
en jij was de tent
daar gingen wij wonen
en blijven en horen
o rep je mijn liefje
ik heb je zo graag
nu of nooit samen slapen
want we zijn er
alleen maar vandaag.

(uit Judith Herzberg, ‘Doen en laten’, 1994.)

Als de liefde niet bestond – Toon Hermans

als de liefde niet bestond
zullen ze stilstaan de rivieren
en de vogels en de dieren
als de liefde niet bestond
als de liefde niet bestond
zou het strand de zee verlaten
ze hebben niets meer te bepraten
als de liefde niet bestond
als de liefde niet bestond
zou de maan niet langer lichten
geen dichter zal meer dichten
als de liefde niet bestond
nergens zal de bloemen staan
en de aarde zal verkleuren
overal gesloten deuren
en de klok zal niet meer slaan
als de liefde niet bestond
dan was heel de vrijerij bedorven
de wereld was gauw uitgestorven
als de liefde niet bestond
als de liefde niet bestond
zal de zon niet langer stralen
de wind zal niet meer ademhalen
als de liefde niet bestond
geen appel zal meer rijpen
zoals eens in het paradijs
als wij elkaar niet meer begrijpen
dan is de wereld koud als ijs
ik zou sterven van de kou
en mijn adem zal bevriezen
als ik je liefde zou verliezen
er is geen liefde zonder jou

Voor B. – Stefaan van den Bremt

Ik was mezelf niet meer
dat ogenblik. Toen ik je zoende
waren woorden al lang overbodig,
en jij bood je mond.
Het was groots
hoe jij je lichaam toen
dun tegen me aan drukte
(woorden blijven ver onder
de maat van deze tederheid).
Ik was een tijd mijn naam vergeten
en schrok toen ik hem later
hoorde uit je mond.
Het was alsof
ik met een schok
mezelf weervond.
Nu ik dit ogenblik oproep in woorden
besef ik pas:
Alleen dit is onzegbaar.

Bron: Vicky