[Database] #5: “Ja, ik wil” Liefdevolle teksten voor de trouwceremonie

Wil je zelf de teksten voor je trouwceremonie schrijven? Dat kan. Mint & Memories zet de schouders onder een database van liefdevolle teksten, die je kan gebruiken om je trouwceremonie mee op te luisteren. Voel je vrij om te struinen!

Ik wil …

Ik wil je trouw zijn, liefste,
en dat is zoveel meer dan trouwen.
Ik wil dat mijn leven in het jouwe huist,
en dat ik met jou de seizoenen ben, zolang jij wil.
Ik wil je brood zijn en je wijn,
dagelijks op onze tafel, waar jij de eerste bent,
zolang jij wil.
Ik wil blij zijn om je voetstappen in de gang
als het avond wordt en wij weer weten wie we zijn.
Ik wil lachen in je kwetsbare ogen
en zingen met je lieve mond, zolang jij wil.
Ik wil achter je staan als de wereld je miskent
en je kleiner wil maken dan je bent.
Ik wil met je oud worden
omdat mijn hart voor jou gekozen heeft
en mijn verliefde wortels alleen in
jouw grond tot rust kunnen komen.
Ik wil voor je sterven als het moet,
want ik weet dat de liefde het leven toch overleeft.
Maar ik wil vooral, liefste,
geen woorden strooien in de wind,
geen woorden, die alleen voor dichters
en roze zielen zijn.
Woorden zijn maar waar,
als ik ze mag nestelen in je hart

en als jij ze daar een kans geeft.
Mijn woorden zijn maar echt,
als jij ze vangt als zaad en ze bemint opdat ze leven.
Want, liefste,
ik wil je trouw zijn, maar ik kan dat niet zonder jou.

Omdat jij het bent

Ja, ik weet het,
grote woorden zijn het,
liefde en trouw.
Dus als het niet om jou ging,
bleef ik wijselijk zwijgen misschien.
Want het leven is lang, hopen we,
en de dagen zijn zo verschillend als het weer.
En morgen zijn wij zelf anders dan vandaag,
mensen ooit volgroeid?
Dus als het niet om jou ging …
Maar het gaat om jou.
En ik weet,
ik lees het in je ogen,
dat jij me zult aanvaarden
met al wat in mij leeft en groeit,
en faalt misschien.
Ja, ik vermoed
dat liefde in je woont,
te groot en te wijd voor woorden,
waarin ik thuis mag zijn
en waar ik mag terugkeren,
opdat met vallen en staan
ik mens mag worden
en jij je daarover
in liefde kunt verheugen.
Daarom zeg ik ‘ja’ vandaag.
En niemand méér dan jij weet hoe ik dat bedoel.

In jouw ogen

Wié in een spiegel kijkt,
ziet zichzelf,
met ogen, huid en haar,
maar niet wat achter ogen ligt
en niet wat in hem zucht en zingt.
Ziet hij zichzelf?
Wie in een spiegel kijkt,
ziet die zichzelf?
Maar als ik in de spiegel van jouw ogen kijk,
zie ik – behalve jou –
mijzelf door jou aanvaard
zoals ik ben van binnen,
door jou vermoed,
bemind zoals ik ben,
gezocht en gezegend.
In jouw ogen zie ik het antwoord
op mijn ongesproken vragen,
een die genade vindt en vrede,
mijzelf,
van binnenuit weerspiegeld
in jouw ogen.

Wonen

Hoe zal ons huis zijn,
opdat jij er vrede vindt?
Met deuren goudbeslagen,
voorzien van sloten
die een vreemde verre houden?
Granieten muren
en kostbaar hars in vaten,
geurend als in paleizen
van oude droomverhalen,
moet zo ons huis zijn om te wonen?
Of zal ik aan een houten tafel
het brood van vrede met je delen?
Vermoeid van daagse dingen,
zal ik rusten waar jij op me wachtte.
En onder een dak van eenvoud
zal ik zeggen dat ik van je houd.
Jouw handen openen ramen
naar het licht van de morgen.
En deuren gaan open
naar wie vriendschap willen delen.
Mag zo ons huis worden?
Wees gerust, de hemel zegent hen
die elkaar zegenen:
jouw huis, oase van vrede.

Vandaag en morgen

Ik zal je liefste zijn, sprak zij,
jouw naam geschreven in mijn hand,
mijn hart geen dagtocht zonder jou.
Ik zal je liefste zijn,
maar vraag en wil niet weten
of ik morgen zijn zal
wie ik ben of gisteren was.
Vraag niet dat ik van plastic word
van binnen.
Ik wil je graag beminnen
zoals ik ben en worden zal,
met al wat in mij zucht,
nog ooit mij overkomt.
Kom, sprak hij,
wees wie je worden zult
tot in lengte van jaren.
En elke nieuwe dag
zal eender en vertrouwd,
maar ook anders zijn.
Want leven zul je waar ik ben
en zingen zul je
wat je hart je ingeeft,
tot ook ik geworden ben een mens van morgen,
anders dan ik was of ben.
Want liefde leeft,
en nieuw zijn
al de dagen van ons leven.

Luisteren

De liefde spreekt een ja-woord.
Maar zou het waar zijn
dat liefde meer luisteren is dan spreken?
Luisteren naar jouw ogen,
naar wat jouw hart mij zeggen wil,
met of zonder woorden?
Zou het waar zijn
dat jouw ja-woord om mijn stilte vraagt,
waarin het kan uitgolven
tot een lied diep in mij van binnen?
Ik luister met gesloten ogen
naar wat jouw stem heeft opgeroepen.
Laat mij de naklank van jouw woorden zijn,
ruimte waarin jouw woord gaat leven.
Zou het waar zijn
dat liefde meer luisteren is dan spreken?
Zwijg het antwoord maar,
ik lees het in je ogen.